تلاش ضد انقلاب برای مصادره نوروز/ نوروز متعلق به هیچ قومیتی نیست، نوروز یک سنت است

آکام نیوز: نادر کیانی – خبرنگار حوزه بین الملل و امور منطقه ای: هر ساله و همزمان با عید نوروز، تلاش هایی از سوی گروهکهای ضد انقلاب کردی در جریان است تا ضمن سیاسی کردن این عید بهاری، آن را مصادره کرده و متعلق به یک قومیت خاص که در اینجا منظور نگارنده کردهای عزیز است، بکنند.

به گزارش آکام نیوز، در روزهای گذشته وقتی در حال رصد سایتها و شبکه های گروهکهای کردی بودم، مشاهده کردم که در یک تلاش سازمان یافته، گروهکها تلاش دارند تا عید نوروز را هم سیاسی کرده و با القای اینکه نوروز متعلق به کردهاست در بین کردها با دیگر قومیت ها تفرقه افکنی کنند و این ترفند به شیوه سیستماتیک در حال انجام است.

بطور مثال شاهد بودیم که رسانه های گروهکهای کردی، با درج تیترهایی نظیر ” جمهوری اسلامی برای جلوگیری از برگزاری مراسم عیدنوروز، کردستان را میلیتاریزه کرده است” ، ” رژیم جمهوری اسلامی چند کرد را بخاطر شرکت در مراسم عید نوروز بازداشت کرد” ، ” نوروز متعلق به کردهاست و رژیم اجازه برگزاری مراسم نوروز کردی را به کردها نداد” و… قصد دارند تا ضمن شانتاژ خبری وسیع و رسانه ای، قومیت ها را نیز به سمت دودستگی و تفرقه افکنی سوق دهند.

نوروز از دیرباز تا کنون یعنی از دهه  ۱۹۹۰ میلادی، تبدیل به نماد یک جنگ ایدئولوژیک به سرکردگی سران گروهکهای کردی شده است.

گروهکهای کردی مدعی هستند که نوروز در واقع یک جشن تاریخی کردی است، اما نوروز متعلق به یک قومیت خاص نیست، نوروز به معنای نو شدن و به معنای روز نو است.

در کشورهای آسیای میانه نیز با اختلاف‌های جزیی در تلفظ به همین نام خوانده می‌شود.

نوروز نخستین روز بهار و تنها روزی است که شب و روز در آن زمانی برابر را سپری می‌کنند.

در بین بابلی‌ها و هیتی‌ها هم به نوعی می‌توان به جشن‌های مشابه برخورد کرد.

در سده‌های بعد به ویژه در اجتماعات کشاورزی این روز جشن گرفته می‌شد.

امروزه در ایران، افغانستان، آذربایجان و آسیای میانه نوروز جشن گرفته می‌شود.

جالب است بدانید که یکی از متون بسیاری مهمی‌ که در آن می‌توان به ریشه‌یابی نوروز پرداخت شاهنامه فردوسی (۱۰۲۰ میلادی) است. این کتاب که در بحر متقارب نوشته شده است از ۶۰ هزار بیت تشکیل می‌شود و از انسان نخستین تا یزدگرد سوم به روایت تاریخ ایران پرداخته است.

در خلاصه بخش جمشید، ضحاک و فریدون که با موضوع نوروز مرتبط است آمده است: جمشید پادشاهی بود که ۷۰۰ سال فرمانروایی کرد و روز بر تخت نشستن وی «نوروز» خوانده شد. اما زمانی که غرور وجود جمشید را تصاحب کرد و خویش را با خداوند مقایسه نمود، بخت از او دور شد. خداوند بلای ضحاک را برای تنبیه او فرستاد.

این روایت موریه بعدها در سال‌های ۱۹۱۸-۱۹۱۹ در نشریه ژین (زندگی) که در واقع ارگان رسانه‌ای جمعیت تعالی کردستان بود یک بار دیگر مطرح می‌شود. این جمعیت یکی از نخستین گروه‌های ملی‌گرای کُرد در ترکیه بود. مجله در ۱۸ مارس ۱۹۱۸ می‌نویسد: «کردها نیز همانند سایر ملت‌ها، برخی یادبودها و روزهای ملی خاص خود را دارند. روز ملی کردها روزی است که کاوه آهنگر ضحاک را شکست داد. در همین روز یعنی ۳۱ آگوست (!) صلاح‌الدین ایوبی متولد شده و بر تخت نشسته است. نویسنده به زبان ساده چنین ادامه می‌دهد: «روزهای مذهبی‌مان نیز مشخص است. کردها یک شب سال نیز دارند که بیست و یکمین روز از ماه مارس. کردها این روز را روز جشن سال نو و آغاز یک سال دیگر می‌دانند. آنها در این روز به دید و بازدید و هدیه دادن به هم دیگر می‌پردازند».

در این روایت کاوه آهنگر پدر کردها است اما هنوز خبری از بازنمایی نوروز به عنوان روز ملی نیست. تا این تاریخ نوروز برای کردهای ترکیه یک روز اجتماعی است نه روز ملی.

مجله رزگاری از نشریات مهم کردی در ۲۱ مارس ۱۹۷۶ نوشت که نوروز جشنی است که در میان ایرانی‌ها، افغانستانی‌ها و بلوچستانی‌ها رواج دارد و به معنای روز جدید است.

بر خلاف تلاش های گروهکهای کردی برای مصادره نوروز به نفع یک قوم خاص، باید گفت که نوروز نه متعلق به کُردها است و نه ارتباطی با هیچ قومیت دیگری دارد، نوروز تنها به منزله یک ابزار و سلاح ایدئولوژیک برای گروهکها بکار می برود که باید از مصادره این گروهکها خارج شود، چرا که نوروز تنها یک سنت است و به معنای نو شدن و هرگونه استفاده ابزاری از نوروز ممنوع است.