پاسخ حجت کلاشی به ژیار گل/ کومله و دمکرات به کشتار و تجاوز اسرا در کتاب هایشان اشاره کرده اند
آکام نیوز: حجت کلاشی سیاستمدار و فعال سیاسی، در انتقاد از دعوت ژیار گل خبرنگار بی بی سی فارسی از سرکردگان تروریست کومله و دمکرات، یادداشتی انتقادی نوشت.
به گزارش آکام نیوز، در یادداشت حجت کلاشی خطاب به خبرنگار کردزبان بی بی سی فارسی آمده است؛ درود آقای گل. در همان گفتگو نام کتابهایی را که اعضای کومله و دمکرات خودشان نوشته‌اند و به موضوع کشتن اسیران و در برخی از آنها تجاوز اشاره کرده‌اند؛ آوردم که شوربختانه حذف شده. بعد از گفتگو هم از من سندی خواسته نشد تا بفرستم. اکنون که فرصتی بدست آمد؛ برخی شواهد و مدارک را می‌آورم.
الف) اتهام جنایت جنگی و کشتن اسرا: خانم منیره مدرسی، خدیجه و نسرین در سال ۶۴ نزدیک روستای کچله که زخمی شده و بدست دموکرات افتاده بودند؛ توسط دموکرات ، اعدام شدند. – به موارد دیگر مانند خالد غفاری و پرویز شافعی و افراد گردان ۲۲ که نزدیک به ده نفر از آنها فقط در یک درگیری زخمی، اسیر و اعدام شدند؛فعلا نمی‌پردازم- می توانید برای نمونه به خاطرات بهمن شیرازی، یوسف اردلان، اسماعیل عجم و کلی کتاب و گفتگوی دیگر مراجعه کنید.
ب) موضوع تجاوز: ۱- محمد فتاحی از اعضای کومله در مصاحبه مکتوب می‌گوید که اسیران اعدام و به زنان تعرض شده. ایشان در گفتگو با روژنامه می‌گوید:«در پایان جنگ آن روز، به دنبال اعدام زخمی ها به جنازه ها هم بی حرمتی به سبک حزب دمکرات شده بود. یکی از محافظین سابق دفتر سیاسی حزب دمکرات که اکنون از دوستان من است بعدها برای من تعریف کرد که کسانی از پیشمرگان دمکرات در متن تعریف از نقش خود در آن جنگ آشکارکرده اند که به جنازه دو نفر از رفقای زن تجاوز و بی احترامی کرده بودند.»
۲-یکی از اسناد تجاوز به اجساد در جنگ بین کومله و دموکرات، کتاب «دیوان‌دره» خاطرات ابراهیم رستمی از اعضای کومله است که عکس صفحه‌ای را که به این موضوع پرداخته به پیوست خواهم آمد. یکی از دو شاخه‌ی کومله بخشی از حزب کمونیست ایران است و سایت رسمی حزب این کتاب را تأیید کرده است. اسناد و مدارک بسیار زیاد است که اگر لازم بود به آنها هم با جزئیات می‌پردازم.
و در نهایت اینکه باید از جمهوری اسلامی و سپاه قدس بپرسید که چرا به این موضوعات مهم که جنایت علیه بشریت است نپرداخته، شاید هنوز فکر می‌کنند می‌شود با دوستان سوپر انقلابی سابق و ضد امپریالیسم خود دوباره دور یک میز و سفره گردهم آیند. بالاخره این خویشاوندان و سوته‌دلان، دی‌ان‌ای مشترکی دارند.